alışığım yoksul sevdalara…
aç susuz anasız babasız yolsuz yoldaşsız gardaşsız yarsızdır yoksul sevdalar
hep bir yanın yarımdır onlarca kez doğursanda ümitlerini yeri dolmaz eksiklerinin
başlık parasıyla verilmiş küçücük bir ceylan hiç tanımadığı diyarda kaderini yaşarken kurabildiği bir avuç hayalle kederlenir zorla zorunlu sevmeye mahkum edildiği bir yabancının koynuna girerken
ne kadar mutlu olabir ki karşı koyma fikri hiç belirmemiştir, anacığı ona dikkat et kimseye güvenme başın aşağıda yürü yersin ökçeyi kafana diyeceği yaşta karnına düşen ceninleri doğurmakla meşguldür ceylan
öğretilenin dışındakini bilmediği için küçücük yaşka gelin mi olurmuş diye babasının karşısına gecen bir ağabeyi olmadığı için töre denilenle yaşadığı için yoksuldur
başka bir ceylansa bir yandan şanslı diğer yandan bahtsızdır köşe başında gördüğü ve bir daha suretini gözlerinden silemediği sevdalısına, amca oğluyla evlenmemek için kaçar. korkudan heyecendan yoksulluktan üç gece uyuyamaz sonra bir fısıltı babası yok öyle kızım annesi sütüm haram ağabeyi karşıma çıkmasın...
benim onlardan ne farkım var ki içli dünyamda ben de en az onlar kadar yoksulum sevdalarda
Nemi oldu
Yarım kaldı….
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder